Ընդդիմության փողոցային որոշ գործողությունների արդյունքում իմքայլականներն ավելի համախմբված դարձան․ Գևորգ Գորգիսյան

365news.am-ի զրուցակիցն է ԱԺ «Լուսավոր Հայաստան» խմբակցության քարտուղար Գևորգ Գորգիսյանը

– Պարոն Գորգիսյան, արտախորհրդարանական ընդդիմությունն իշխանափոխության շարժում է սկսել։ Դուք ձեզ այդ գործընթացից դուրս չե՞ք զգում որպես Փաշինյանի հրաժարականը պահանջող քաղաքական ուժ։

– Բնավ։ Նիկոլ Փաշինյանի հրաժարականի, իր կամքին հակառակ իշխանությունից հեռացնելու մի տարբերակ կա՝ ԱԺ-ն պետք է անվստահություն հայտնի նրան։ Մենք ունենք ԱԺ լծակները և պարտավոր ենք դրանք օգտագործել՝ հասնելու Նիկոլ Փաշինյանի հրաժարականին։ Արտախորհրդարանական ուժերը չունեն այդ լծակները, նրանք փողոցային ակցիաների միջոցով են փորձում դրան հասնել, բնավ, մեկը մյուսին չի խանգարում, չի հակասում, չի բացառում։

– Խորհրդարանում ի՞նչ է հնարավոր անել, որ 85 հոգանոց խմբակցությունը ձեր կողքին կանգնի։

– 85-ը, բնավ, պարտադիր չէ, որ կանգնի։ Նրանց մի մասն էլ կանգնի՝ բավարար է։ Բայց նաև որոշ գործողությունների, ասենք, փողոցային որոշ գործողությունների արդյունքում նրանք՝ իմքայլականներն, ավելի համախմբված դարձան։ Եթե քաղաքական ուժերը լսեին մեզ և այդքան, չգիտեմ, միգուցե ագրեսիվ, միգուցե անհեռանկար քայլեր չանեին ժամանակին, «Իմ քայլը» այսքան չէր համախմբվի, որովհետև նոյեմբերի 10-ին, 11-ին խմբակցություն գոյություն չուներ, կարելի է ասել։

Մարդիկ էին, ամենքն իր ցավով, մեղքի իր բաժնի գիտակցումով կամ չգիտակցումով, բայց ամեն դեպքում համախմբված չէին որպես այդպիսին։ Հետո համախմբվեցին, համախմբվեցին այն վախերի դեմ, որոնք կարող էին լինել, որ եթե այն մարդիկ, որոնք երևում են հարթակում, կարող էին վերադառնալ իշխանություն։

– Այսինքն, այնուամենայնիվ, նախկինների վերադարձի վա՞խն է, որ փողոցն այսօր ակտիվ չէ։

– Դե, գիտեք, Փաշինյանին հաջողվեց մեր հանրության շրջանում մինչև քրոմոսոմների աստիճան ներարկել նախկինների վերադարձի հանդեպ վախը, որ մենք ունենք քաղաքացիներ, որոնց համար Արցախի կորուստն ավելի երկրորդական է, քան՝ նախկինների վերադարձը։ Պատրաստ են ամեն ինչ զոհել, միայն թե նախկինները չվերադառնան։

– Այսինքն՝ դա վախենալու բան չէ՞։

– Գիտե՞ք՝ ես նախկինների ժամանակ էլ եմ եղել ընդդիմադիր պատգամավոր, «Լուսավոր Հայաստանն» էլ ընդդիմադիր քաղաքալան ուժ էր։ Չէ, վախենալու չէ։ Իհարկե, երկրի առաջընթացի մասին չէ դա, բնավ։ Մենք եթե անընդհատ ընտրում ենք ներկայի ու նախկինի միջև, երբեք առաջ չենք գնա։ Ուստի՝ «Լուսավոր Հայաստանը» վաղվա Հայաստանի տեսլականով է մտել քաղաքականության մեջ, և շարունակում ենք նույն կերպ՝ ամեն անգամ ներկայացնելով, թե ինչպես պետք է այս վիճակից դուրս գանք։

Եվ եթե այսպես շարունակվի, հաջորդ քարոզարշավին, երբ էլ դա լինի, էլի Փաշինյանը բաժանելու է սև ու սպիտակի, ասելու է՝ փրկեք երկիրը սևերից, փրկեք ժողովրդավարությունը սևերից։ Պայմանական սև ասածներն էլ հիմիկվա հռետորաբանությամբ ասելու են՝ նա հողատու է, նա դավաճան է, նա ծախեց Արցախը, և այլն։ Այս խոսքերից ոչ մեկը Հայաստանի ապագային չի վերաբերում։ Իսկ մենք խոսելու ենք այդ ապագայից։ Մենք ամենօրյա ռեժիմով աշխատում ենք այդ ծրագրերի վրա, որպեսզի պատրաստ ունենանք Հայաստանի՝ ճգնաժամից դուրս գալու ճանապարհային քարտեզը։

– Փետրվարի 20-ի հանրահավաքում Վազգեն Մանուկյանը հայտարարել է, թե  պետք է պատրաստ լինել կայծակնային արագությամբ ապստամբելով վերցնել իշխանությունը։ Ըստ Ձեզ՝ իրավիճակը հասունացա՞ծ է։

– Ես չեմ պատկերացնում, թե դա ինչպես է հնարավոր անել։ Խնդրեմ, իրենց խանգարող կարծես թե չկա, բացի օրենքներից։

– Ի դեպ, հանրահավաքից առաջ արտախորհրդարանական ընդդիմության որոշ գործիչներ են ձերբակալվել։ Ընդդիմադիրներն ասում են, որ նրանք քաղբանտարկյալներ են։ Համաձա՞յն եք։

– Գիտե՞ք՝ ցանկացած ձերբակալություն, որտեղ կա քաղաքական տարր, տարր, ոչ թե ամբողջությամբ, դա քաղաքական ձերբակալություն է։ Վերջին ձերբակալությունները զարմանալիորեն համընկան հանրահավաքի օրվա հետ, դրան նախորդող օրերի հետ։ Խոսում են ինչ-որ ֆեյքերի մասին, բայց այդ ֆեյքերը երկու տարի է՝ ինչ կան, հեղափոխությունից ի վեր այդ ֆեյքերը կան։ Մենք չտեսանք՝ որևէ իշխանական կամ իշխանամետ ֆեյքի հետևից գնան, «Իմ քայլի» պատգամավորներ ձերբակալել որպես այդ ֆեյքի հետևը կանգնած մարդ։ Իհարկե, քաղաքական տարրեր կան այս ամենում և դրանք ուղղակի անհնար է չտեսնել։

– Քաղաքագետ Ստեփան Դանիելյանը հայտարարել է, որ «Լուսավոր Հայաստանի» խնդիրն ապագա խորհրդարան մտնելն է ու դրա համար այդ քաղաքական ուժն ունի մի տարբերակ՝ վայր դնել մանդատները։ Պատրաստվո՞ւմ եք դիտարկել այս տարբերակը։

– Ես զարմանում եմ, որ իրեն քաղաքագետ հռչակած մարդը բացարձակապես չի տիրապետում օրենքներին, Սահմանադրությանը և անհեթեթություններ է խոսում, որ չես էլ իմանում՝ ինչի մասին։

– Այսինքն՝ ի՞նչ պիտի իմանա ինքը։

– Ես չգիտեմ, թե որ թևի հետևորդ է ինքը։

– Ընդդիմադիր է։

– Կասկածում եմ, որովհետև ընդդիմությունը չի փորձում ընդդիմության շարքերում քաոս տարածել։ Ես կասեի, որ նա Նիկոլ Փաշինյանի ջրաղացին է ջուր լցնում։ Այս պարագայում խոսել ինչ-որ բաներից, որոնք ոչ մի արդյունք չեն բերելու, անհեթեթություն է։ Ավելացնեմ՝ սա նման է նաև Նիկոլ Փաշինյանի գործելաոճին։ Երբ նա տեսավ, որ պատերազմը տանուլ ենք տալիս, սկսեց՝ ստեղ թասիբը չեռաց, էնտեղ դավաճաններ եղան, մյուս տեղում փախան։

Հիմա ինչ-որ բան, կարծես, պարոնը ձախողել է և սկսում է մեղավորներ փնտրել։ Ես չգիտեմ, թե նա ում թևից է, ինչ է անում, ինչ քաղաքական նպատակներ կամ գիծ է փորձում առաջ տանել, բայց ակնհայտ է, որ նա ինչ-որ ձախողումների համար արդեն սկսել է մեղավորներ փնտրել։ «Լուսավոր Հայաստանը» ԱԺ-ում խնդիր է լուծում։ Մենք ամեն օր, ամենօրյա ռեժիմով աշխատում ենք բերելու այն խնդիրները, որոնք մյուսները փորձում են կոծկել, Հայաստանի առաջընթացի օրակարգը բերելու ԱԺ, և բոլոր այն քաղաքական ուժերը, որոնք չեն լինելու այս օրակարգում, չեն լինելու հաջորդ խորհրդարանում։

Մեր մանդատներն ամենօրյա ռեժիմով ծառայում են ՀՀ-ին և ՀՀ քաղաքացիներին։ Եթե պարոնն ուզում է ունենալ միայն իմքայլական կամ միակուսակցական խորհրդարան, դա այլ հարց է։

– Պարոն Դանիելյանը, երևի, նկատի ունի, որ եթե դուք ձեր մանդատները դնեք, խորհրդարանն իրավունքի ուժով կլուծարվի, քանի որ ընդդիմադիրների թիվը 30 տոկոս չկա։

– Խորհրդարանը չի լուծարվում։ Նման պնդումներ անելու համար մարդը կամ անգրագետ է, կարդալ չիմանա, որ կարդա Սահմանադրությունն ու օրենքները, կամ ուղղակի մանիպուլյատոր է և խաբում է, սուտասան է, խաբում է ժողովրդին ու հանրությանը։ Երկուսն էլ պիտի տեղ չունենան քաղաքական դաշտում, չնայած, ցավոք սրտի, վերջին շրջանում մենք անընդհատ դրան ենք առերեսվում։ ԱԺ-ն արձակելու մի տարբերակ կա՝ վարչապետը հրաժարական է տալիս, և ԱԺ-ն երկու անգամ ի վիճակի չի լինում ընտրելու վարչապետ։

– Այսինքն, եթե ձեր խմբակցությունը չլինի, մնա երկու խմբակցություն, ԱԺ-ն կկարողանա աշխատել։

– Իհարկե կաշխատի, նույնիսկ եթե մնա մեկ խմբակցություն, ինքը կաշխատի։ Էստեղ պետք է հույսներս դնենք, որ միակուսակցական ԱԺ-ն կարող է դիմել ՍԴ՝ ստանալու մեկնաբանություն, թե հիմա ինչպե՞ս պիտի անենք, խորհրդարանը կարո՞ղ է գործել, թե՞ չի կարող։ Է, ինչո՞ւ պիտի դիմի, կարո՞ղ եք ասել, ինչո՞ւ պիտի մի խմբակցությունը դիմի ՍԴ ու հարցնի՝ արձակվե՞մ, թե՞ չարձակվեմ։

– Գուցե պարոն Դանիելյանը նկատի ունի, որ խորհրդարանի մանդատները ձեզ կաշկանդում են միանալ փողոցային պայքարին։

– Ինչո՞ւ պիտի կաշկանդեն։ Մենք միշտ հայտարարել ենք, որ մեր քայլերը երբեք որևէ մեկի շանտաժով պայմանավորված չեն լինելու՝ ո՛չ իշխանության շանտաժով, ո՛չ որևէ քաղաքագետ կոչվածի շանտաժով, ո՛չ իրեն «ազգի փրկիչ» հռչակածի շանտաժով, երբեք։ Մենք ունենք մեր օրակարգը և դա Հայաստանում փոփոխությունների հասնելն է, Հայաստաննայս ճգնաժամային վիճակից դուրս բերելն է։ Եվ դրա համար մենք բոլոր լծակները, բոլոր էն գործիքները, որոնք ունենք, օգտագործել ենք և օգտագործելու ենք։

Եվ եթե պարոնն ուզում է, որ ԱԺ-ում չլինի մեկը, որ Նիկոլ Փաշինյանին ասի՝ պարոն վարչապետ, էս ի՞նչ եք անում, պարոն վարչապետ, ինչի՞ էս սխալը թույլ տվեցինք, որպեսզի հանրությունը հասկանա, թե ինչ սխալներ են թույլ տվել, որպեսզի հանրությունը տեսնի, որ վարչապետն այլևս չի տիրապետում իրավիճակին, այլ լինեն ուղղակի պատգամավորներ, որոնք միշտ ծափ կտան Նիկոլ Փաշինյանին, թող բարի լինեն մարդիկ, խոստովանեն, որ Նիկոլ Փաշինյանի պաշտպանն են, ուզում են, որ ինքը հավերժ մնա իշխանության, ուզում են վարկաբեկեն ցանկացած ընդդիմության, ով հավակնում է Փաշինյանին իշխանությունից հեռանալուն, թող ազնիվ լինեն, գոնե, այդքանն ասելով։

– Դուք տեսնում եք, որ «Բարգավաճ Հայաստան» խմբակցությունը և՛ ԱԺ ամբիոնն է օգտագործում, և՛ փողոցը․․․

– Բնական է, նորմալ է, շատ ճիշտ է անում։ Մենք երբեք չենք բացառել, որ փողոցային պայքարի միջոցներին կարող ենք դիմել։ Մենք ասել ենք, որ միակ սահմանը, որ չենք անցնի, Սահմանադրությունն է, այսինքն՝ սպանության գնալ, զինված ապստամբության գնալ։ Դա մերը չէ, մենք չենք անի։ Բայց փողոցային պայքարը մեր գործիքակազմում էլ կա, մենք դա երբեք չենք բացառել ու չենք բացառում։

Ու նորմալ է, որ քաղաքական ուժը և՛ նա է անում, և՛ նա։ Այլ հարց է, թե մենք այս փուլում որքանո՞վ ենք արդյունավետ գնահատում դա։ Եթե գնահատենք, որ այսօր հնարավոր է, 10 հազար, 20 հազար, 30 հազար մարդ փողոց հանելով, Նիկոլ Փաշինյանին հեռացնել իշխանությունից, մենք նույնպես այնտեղ կլինենք։ Մենք ուղղակի դրա նպատակահարմարությունը չենք տեսնում, դրա արդյունավետությունը չենք տեսնում։

Հաշվի առնելով Նիկոլ Փաշինյանի անցած ուղին, հաշվի առնելով, որ նա երբեմն չի գիտակցում, թե ինչ է պետությունն ու պետականությունը, կարծում եմ, որ նրա համար միևնույն կլինի, որ ամբողջ փողոցները փակ լինեն, ամեն ինչ կաթվածահար լինի։ Նա կարող է այդ ժամանակ հակառակն անել, հրահրել բախումներ։ Այսինքն՝ մտնել լայվ ու ասել՝ սիրելի քաղաքացիներ, որ դուք չեք կարողանում գնալ տուն, աշխատանքի, դասի, ժամանցի վայրեր, այս տականքներն են մեղավոր, որ փակել են փողոցը։ Գնացեք ու ծեծեք նրանց։ Նրանից դա հեռու չէ։ Ու կարող է դա բերել բախումների։ Բայց միանշանակ, դա Նիկոլ Փաշինյանին չի բերի այն մտքին, որ եթե բոլոր փողոցները փակ են, միգուցե հրաժարակա՞ն տամ։ Ես չեմ հավատում դրան։

Զրուցեց Մհեր Արշակյանը